Anneler günü dediğimizde sadece kendi anneniz geliyorsa aklınıza yanılıyorsunuz. Her kapı sesinde “evladım mı geldi?” diyen anneler varken, göz yaşları içinde resimlerini ellerinden hiç düşürmeyen, sesini duyurmaya çalışan annelerimiz varken, anneler gününden ne kadar bahsedebiliriz?
Beyaz tülbentleri ile hasreti yüreğinde, tüm baskılara rağmen mücadelelere göğüs germiş, Galatasaray Meydanında ki Cumartesi Annelerimizin,
Annelerimizin acılarını yarıştırmadan, Diyarbakır’da HDP İl Binası önünde oturan Diyarbakır Annelerimizin,
Gözyaşları dindiğinde, evlat hasreti bittiğinde işte o gün annelerimizin “Anneler Günü” olacağı gündür.
Hiçbir annemizin evladından koparılmadığı, evladı ile sınanmadığı, özgürlük ve barış içerisinde yaşayacağımız anneler günü diliyorum.
Ah verebilseydim keşke
Yüreği avucunda koşan her bir anneye
Tepeden tırnağa oğula
Ve kıza kesmiş
Bir ülkeye armağan
