Aman kimse duymasın dercesine 24 Temmuz Gazeteciler ve Basın Bayramı, geçti gitti, gözden kaçırıldı. Yandaş basının adını anmadığı bir basın bayramı.
Neden acaba?
Şu an bile ülkemizde 38 basın mensubu ve çalışanın cezaevinde olması ve sosyal medyaların sadece 4 ay içerisinde 400 defa mahkeme kararlarıyla erişime yasaklanmasından dolayı olabilir mi?
Dünya da 180 ülke arasından basın özgürlüğü açısından 153. sıradayız. Gazeteciler sokakta kalabalık gruplar tarafından linç ediliyor, dövülüyor, vatan haini ilan ediliyor.
2020 – 2021 yıllarında 128 dosyada 274 gazeteci yargılandı. Ülkemizde basına sansür var demek artık hafif kalıyor.
Yönetenler – iktidar, halkın doğru ve tarafsız haber almasını engellemek için tüm gücünü kullanıyor.
Gazeteciler bazen kolluk kuvvetlerinin, bazen de yönlendirilmiş sivil güçlerce darp ediliyor, sindirilmeye çalışılıyor. Ne yazık ki bu sarmal her geçen gün artarak devam ediyor.
Oysa ülkemizde özgür basın olmadığı sürece, toplumun hiçbir kesimi özgür olamaz. Ne siyasal özgürlükten ne ekonomik kalkınmışlıktan, refahtan söz edemeyiz.
KALEMİNİZ NE SATILIK NE KİRALIK OLSUN,
GAZETECİLER VE BASIN BAYRAMI KUTLU OLSUN.
